ชีวประวัติหลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม (ฉบับการ์ตูน)

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 2:50 pm

ชีวประวัติหลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม

พระราชสุทธิญาณมงคล
(ปัจจุบัน...พระธรรมสิงหบุราจารย์)
วัดอัมพวัน อ.พรหมบุรี จ.สิงห์บุรี

คำนำ

เรื่องราวทั้งหมดในหนังสือภาพการ์ตูนเล่มนี้
เป็นชีวประวัติจากชีวิตจริงเพียงบางส่วนของ
พระราชสุทธิญาณมงคล (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม)
แห่งวัดอัมพวัน อ.พรหมบุรี จ.สิงห์บุรี

ในอดีตเมื่อครั้งเยาว์วัย
ซึ่งได้ก่อกรรมทำเข็ญไว้มากมาย ทำไปด้วยความไร้เดียงสา รักสนุก
คึกคะนองไม่รู้บาปบุญคุณโทษ โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์
หารู้ไม่ว่ากรรมที่ท่านได้ก่อไว้นั้น จะส่งผลกลับมาสนองไม่วันใดก็วันหนึ่ง
และเมื่อถึงวันนั้น ท่านต้องชดใช้กรรมที่ตนเองก่อขึ้นมานั้น
อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้
แม้ท่านจะอยู่ในเพศบรรพชิต ที่สร้างสมแต่ความดีมาตลอด
เพื่อเป็นอุทาหรณ์สอนใจเราท่านทุกคนเชื่อว่า
“เวรกรรมนั้นมีจริง เราทำกรรมอันใดไว้ดีหรือชั่ว
เราจะต้องรับผลกรรมนั้น”

พระราชสุทธิญาณมงคล (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม)
เกิดในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว
(รัชกาลที่ ๗ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์) เมื่อวันที่ ๑๕ สิงหาคม ๒๔๗๑
เวลา ๐๗.๑๐ น. (๔ฯ ๘ ปีมะโรง) ณ ตำบลม่วงหมู่ อ.เมือง จ.สิงห์บุรี
เป็นบุตรคนที่ ๕ ในจำนวน ๑๐ คน
ซึ่งเกิดจากโยมมารดาเจิม และโยมบิดา แพ จรรยารักษ์

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 2:53 pm

ชีวิตในเยาว์วัย หลวงพ่อได้อาศัยอยู่กับยาย วัย ๘๐ ปี
ณ เรือนทรงไทยหลังใหญ่กลางดงไม้ร่มครึ้มด้วยมะม่วง มะปราง
ขนุน น้อยหน่า และ ละมุด ฯลฯ แผ่กิ่งก้านสาขาอย่างเสรี
ด้วยเนื้อที่ที่กว้างขวาง ด้านหลังติดกับลำน้ำลพบุรี
ใช้ปลูกพืชผักสวนครัวนานาชนิด
เรื่องราวจากชีวิตจริงของหลวงพ่อเริ่มต้นจากบ้านหลังนี้

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 2:56 pm

เวลาตีสี่ของทุกวัน ยายจะลุกขึ้นสวดมนต์ภาวนา เป็นเวลา ๑ ชั่วโมง
ส่วนเด็กชายจรัญ จะลุกขึ้นก่อไฟหุงข้าวให้ยายใส่บาตร
หลังจากนั้นยายหลานจะลงไปพรวนดิน ถางหญ้า
พร้อมเก็บพืช ผัก ผลไม้ เพื่อนำไปขายในตลาด
หากวันใด ที่ผัก ผลไม้ มีมาก ยายหาบไม่ไหว
หลานชายจะแบ่งใส่สาแหรกอีกลูกหนึ่ง หาบไปส่งยายที่ตลาด แล้วจึงไปโรงเรียน

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 2:58 pm

ในวัยที่กำลังเรียนหนังสือ เด็กชายจรัญไม่เคยสนใจเรียนหนังสือเลย
มักชวนเพื่อนๆ ไปยิงนกตกปลา ถูกย้ายโรงเรียนหลายแห่ง
เพราะทางโรงเรียนทนความประพฤติของเด็กชายจรัญไม่ไหว
ทั้งๆ ที่ยายพร่ำสอนแต่สิ่งดีๆ ให้เด็กชายจรัญ
แต่เขากลับไม่เคยรับฟังอย่างใส่ใจเลย

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 2:59 pm

ยายให้เอาข้าวไปถวายพระแทน เพราะยายไม่ค่อยสบาย
ระหว่างทางเจอเพื่อนนักเรียนที่สร้างวีรกรรมหนีโรงเรียนด้วยกันมา
เพื่อนบอกว่า “ยังไม่ได้กินข้าวเลย เด็กชายจรัญ
ก็นึกไปว่าจะเอาไปให้พระทำไม พระก็มีของกินตั้งเยอะแยะแล้ว”
เลยตั้งวงกินกันเองกับเพื่อน พอกลับถึงบ้าน ยายถามก็บอกว่า ถวายแล้ว
วันต่อมาก็ทำอีก บังเอิญ อยู่มาวันหนึ่ง สมภารได้แวะมาเยี่ยมยายที่บ้าน
ความเลยแตก ถูกยายดุด่าและตีด้วยไม้เรียว พร้อมทั้งพูดสั่งสอน
“เอ็งทำแบบนี้ มันเป็นบาปต้องเป็นเปรตปากเท่ารูเข็มรู้ไม๊”

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:00 pm

ช่วงเยาว์วัย เด็กชายจรัญเรียนอยู่โรงเรียนวัดพรหมสาคร
ข้ามเรือจ้างเดือนละ ๒๕ สตางค์ ที่ท่าเรือของตาก้อย
ก็โกงไม่ให้เงิน ๒ เดือน แล้วก็เปลี่ยนไปขึ้นท่าเรือของยายนวมก็โกงเงินอีก
ท่าเรือมี ๓ ท่า เด็กชายจรัญโกงเงินหมดทั้ง ๓ ท่า

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:01 pm

ทุกๆ ปี ปีละ ๒ ครั้ง ยายจะจัดให้มีการเทศน์มหาชาติขึ้นที่บ้าน
ลูกๆ หลานๆ ก็มาพร้อมหน้ากัน ยายจะนิมนต์พระมา ๓ รูป
ขึ้นเทศน์ ๓ ธรรมาสน์ เทศน์โต้ตอบกันเรียกว่า “เทศปุจฉาวิสัชนา”
เด็กๆ จะพากันวิ่งซุกซน ยายจะจับผูกขาล่ามไว้กับเสาเรือน
เป็นการบังคับให้ฟังเทศน์ เด็กชายจรัญเป็นหนึ่งในจำนวนเด็ก
ที่ถูกผูกขาล่ามเชือกไว้ด้วย

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:06 pm

ตอนมัธยม ๒ เด็กชายจรัญชวนเพื่อนไปกินก๋วยเตี๋ยวผัดไทย
ที่ร้านยายกุ่ม (ใส่ไข่ ๕ ไม่ใส่ ๓ สตางค์) ทั้งที่ไม่มีเงิน
เมื่อกินอิ่มแล้วก็ออกอบายให้เพื่อนๆ เดินกลับไปก่อน
แล้วเด็กชายจรัญจึงแอบหยิบสตางค์ของลูกค้าคนอื่น
ที่อยู่ในชามเก็บสตางค์ของแม่ค้า
แล้วโยนกลับลงไปให้เกิดเสียงเหมือนว่าจ่ายเงินแล้ว
ทำอย่างนี้ถึง ๓ ครั้ง โดยที่แม่ค้าไม่ทราบในกลโกงของเด็กชายจรัญเลย

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:06 pm

เด็กชายจรัญได้รับเงินค่าจ้าง ๑ บาท จากพวกขี้เหล้า
ในการนำเต่าจำนวน ๗ ตัวไปต้ม เข้าจัดการก่อไฟแล้วตักน้ำใส่หม้อ
ยกตั้งบนเตาจนน้ำเดือด แล้วจึงนำเต่าใส่ลงไปในหม้อน้ำที่เดือดนั้น
เต่าทั้งหมดต่างพากันดิ้นตะกุกตะกัก ทุรนทุราย
จนหม้อแตกออกเป็น ๒ เสี่ยง น้ำในหม้อไหลลงเตาจนไฟดับ

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:08 pm

เต่าทั้ง ๗ ตัว ต่างตะเกียกตะกาย หนีตายกันสุดชีวิต
เข้าไปที่กอไผ่ใกล้ๆ นั้น เด็กชายจรัญวิ่งตามเพื่อจะจับเต่ากลับมาต้มอีก
แต่เขาต้องตกตะลึง เพราะภาพที่เขาเห็น
คือ เต่าเหล่านั้นใช้ขาหน้าสองขาปาดน้ำตา ที่ไหลพรากๆ ออกมา
เหมือนกับคำเปรียบเปรยที่ว่า “ร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า”

ไม่น่าเชื่อเลยว่า เต่าจะต้องไห้เป็น
เขาจึงเปลี่ยนใจไม่คิดจะจับเต่ามาต้มอีก
เต่าทั้ง ๗ ตัว มองหน้าเขาอย่างอาฆาตแค้น
แล้วจึงพากันคลานหนีหายเข้าไปในกอไผ่
เมื่อเด็กชายจรัญไปบอกกับพวกขี้เหล้าทั้งหลายให้รู้
ก็จะขอเงินค่าจ้าง ๑ บาทคืน พวกเขาไม่ยอม
ในที่สุดต้องไปขโมยปลาเกลือตากแห้งของป้า
ที่ตากอยู่นอกชานเรือนมาปิ้งให้แทน

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:08 pm

ต่อมาวันหนึ่ง เด็กชายจรัญ ได้ถอดปืนออกเป็น ๓ ท่อน
เอามุ้งพันแล้วห่อด้วยเสื่อ แล้วโกหกยายว่า จะไปเรียนพิเศษ
แต่ที่จริงแล้ว เด็กชายจรัญนัดกับครูฉั้ว
ครูใหญ่โรงเรียนวัดแจ้งพรหมนคร เพื่อจะยิงนกให้พรรคพวกครูฉั้ว
ที่หนองสาหร่าย เด็กชายจรัญมีอุบายในการยิงนก
โดยการนำปืนวางไว้บนแพหยวกกล้วย แล้วลอยตัวตามน้ำ
และนำผักตบชวามาพรางตัวอีกทีหนึ่ง

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:09 pm

เพื่อรอคอยให้นกลงมากินน้ำ ในขณะที่บนบก
ชาวบ้านหลายคนคอยไล่นกไม่ให้นกลงมากินหนองน้ำที่หนองอื่น
แต่ต้องลงมากินที่หนองน้ำที่เด็กชายจรัญดักรออยู่
พอมีฝูงนกบินลงมากินน้ำเป็นจำนวนมาก
เด็กชายจรัญ ก็ยืนขึ้นครึ่งตัวถือปืนยืนนิ่งเสมือนหุ่นไล่กา
เพื่อให้ฝูกนกเหล่านั้นตายใจ เหล่าฝูกนกหารู้ไม่ว่า
ขณะที่พวกมันกำลังบินวนอยู่เป็นสายนับร้อยๆ ตัวนั้น
มีคนคอยจ้องจะเอาชีวิตพวกมันอยู่ ทันใดนั้น เสียงปืนก็ดังขึ้น เปรี้ยง ! ๆ
เหล่านกร่วงตกลงมาเป็นฝูง ตายนับร้อยตัว โดยฝีมือของเด็กชายจรัญนั่นเอง

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:10 pm

นกบางตัวที่ยังไม่ตาย เขาก็วิ่งไล่ตามไปจับหักคอแล้ว
ใส่ตะข้องท่ามกลางเสียงเชียร์ของชาวบ้านที่มุงอยู่
บังเอิญมีนกโชคร้ายตัวหนึ่ง ยังไม่ตายแต่มันปีกหัก
จึงตกลงบนคันนา และวิ่งหนีสุดชีวิต
จึงเป็นเหยื่อให้เด็กชายจรัญวิ่งไล่ตาม
เพื่อจะจับหักคอให้ตายสมใจ และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิด ก็เกิดขึ้น
เจ้านกตัวนั้นตกใจ และโกรธมาก จึงหันมาจิกมือเขาเต็มแรง
จนเลือดพุ่งกระฉูด ด้วยความเจ็บและแค้น
เด็กชายจรัญ จึงจับเจ้านกหักคอถลกหนังหัว
เจ้านกร้องลั่นและสิ้นชีวิตอยางเจ็บปวดและทรมานเป็นที่สุด
โดยที่เขาไม่รู้ว่ากรรมที่เข้าได้สร้างขึ้นมานั้น จะตามมาถึงในวันข้างหน้า

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:11 pm

วันฉลองสนามบิน จ.สิงห์บุรี ตอนนั้นหลวงสรรพประสาทเป็นผู้ว่าราชการ
ด็กชายจรัญ ได้ขอเงินยายจำนวน ๑๐๐ บาท
เพื่อนำไปซื้อเครื่องแบบลูกเสือใส่ไปงานฉลองสนามบิน
และยายได้ให้เงินเพียง ๑๐ บาท แต่พอยายเผลอก็เดินตัวเบา
ซ้ายย่างหนอ...ขวาย่างหนอ... แอบไปหยิบเงินใต้หมอนจำนวน ๕๐๐ บาท
ไปซื้อเครื่องแบบลูกเสืออย่างสมใจ พอยายถามก็ไม่ยอมรับ
พร้อมทั้งสาบาน “ถ้าขโมยจริงของให้ฟ้าผ่า”....(แต่ไม่ตาย)

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:12 pm

จากผลกรรมนั้น ได้เกิดขึ้นกับหลวงพ่อจรัญ
เมื่อหลวงพ่อกำลังเทศน์โปรดญาติโยมอยู่ที่กุฏิหลังปัจจุบัน
ตอนบ่ายสี่โมงเย็น ได้เกิดสายฟ้าสีเขียวและสีแดงวิ่งมาชนกัน
แล้วผ่าลงมาที่ตัวของหลวงพ่อ ปรากฏว่าจีวรไหม้หมด
แต่เป็นที่อัศจรรย์ยิ่งนัก ที่ร่างกายของหลวงพ่อไม่ได้รับอันตรายแต่อย่างใด
ด้วยเหตุนี้ เป็นเพราะแรงที่สาบานกับยายไว้ตั้งแต่อดีต

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:12 pm

เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๐ หลวงพ่อเดินทางไปแม่สอนโดยรถยนต์
รถของท่านเกิดอุบัติเหตุตกเหว รถตกไปค้างอยู่บนยอดต้นยาง
ต้องนอนหนาวอยู่ ๑ วัน ๑ คืน หลวงพ่อไต่ขึ้นมาจากเหว
ได้อย่างสะบักสะบอม จีวรขาดวิ่นเหลือแต่สบง
ไปเรียกให้คนช่วย ก็ไม่มีใครช่วย หาว่าเป็นคนบ้าวิกลจริต
พากันขว้างปาจนหัวบวมไปหมด กว่าจะมีคนมาช่วย รถก็ยังอยู่ที่เดิม
พระจรัญได้กำหนดสติรับรู้กรรมที่ท่านต้องมาประสบเคราะห์กรรมในครั้งนี้
เพราะ เมื่อตอนที่ท่านเป็นเด็กชาย แอบไปขว้างหัวชาวบ้านอยู่เป็นประจำ
วันหนึ่งพบคนเมาเดินโซซัดโซเซมา ชื่อตาเถิ่ง
เด็กชายจรัญหมั่นไส้ จึงถีบตาเถิ่งตกลงไปในน้ำที่มีต้นกง
ต้นแสมเต็มไปหมด ตาเถิ่งได้รับบาดเจ็บและนอนจมอยู่ในน้ำ ๑ วัน
กับอีก ๑ คืน ผลกรรมนี้จึงมาตกกับท่านในคราวนี้เองอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:14 pm

และเมื่อสมัยที่หลวงพ่อยังเป็นเด็กชายจรัญอยู่ ได้รับจ้างอาแป๊ะคนจีน
เชือดคอถอนขนไก่และเป็ดในวันตรุษจีน
เกิดเหตุการณ์ไก่เพศเมียที่ถูกเชือดคอ
แล้วลุกขึ้นมาขันและล้มเสียชีวิต เวลาผ่านไปประมาณ ๑ ชั่วโมง
อาแป๊ะเดินไปตักน้ำกลับมา ปรากฏว่า เลือดไหลออกจาก ปาก หู
และทวารหนัก แล้วล้มลงสิ้นชีวิตต่อหน้าต่อตาเด็กชายจรัญ
ด้วยเหตุนี้เอง หลวงพ่อจรัญจึงเลิกฉัน เนื้อ เป็ด ไก่ นก
และสัตว์ปีกทุกชนิดจนถึงปัจจุบันนี้

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:15 pm

เมื่อ พ.ศ. ๒๕๐๑ ผลกรรมได้ตอบสนอง
ขณะนั้นหลวงพ่อได้เป็นเจ้าอาวาสใหม่ๆ ได้เป็นโรคลำไส้
ปวดกระเพาะมาก ไส้เริ่มเน่า ถ่ายออกมาเป็นเลือดและน้ำเหลืองนานอยู่ ๓ ปี
ลูกศิษย์ได้พาไปรักษาที่โรงพยาบาลศิริราช
หมอวินิจฉัยโรคพร้อมทั้งลงความเห็นให้ทำการผ่าตัดหลวงพ่อ
ในวันรุ่งขึ้น พอตอนเช้าตีสี่ หลวงพ่อได้หลอกพยาบาลว่าต้องทำกิจวัตร
คือ การเดินจงกรมทุกเช้า และได้หนีออกจากโรงพยาบาล
แล้วเรียกสามล้อตุ๊กๆ เพื่อไปลงเรือกลับวัด

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:16 pm

แม่ของเด็กชายจรัญเลี้ยงไก่ไว้จำนวน ๓๐๐ กว่าตัว
วันหนึ่งเด็กชายจรัญได้ไปยืนดูวิธีการตอนไก่จากหมอ
และได้ทราบว่า ไก่ที่ตอนแล้วจะอ้วนและมีเนื้อเยอะมากขึ้น
ดังนั้น เด็กชายจรัญจึงรีบไปซื้อเครื่องมือ และนำวิธีการตอนไก่
ที่เห็นหมอใช้สว่านเจาะท้องไก่เอาเหล็กดึงไส้ออกมาแล้วเย็บ
หลังจากนั้นก็นำไส้กลับไปใส่ไว้ในท้องเหมือนเดิม
วิธีการตอนนี้ เด็กชายจรัญไม่ได้ศึกษาอย่างถ่องแท้
ปรากฏว่าไก่ที่เด็กชายจรัญตอนไว้นั้น ไส้ไหลเป็นน้ำเหลือง
ไส้เน่าตายไปวันละหลายๆ ตัว จนหมดเล้า
เหตุการณ์นี้ เด็กชายจรัญถูกแม่ด่าไป ๓ วัน ๓ คืน

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 3:17 pm

ขณะอยู่ที่วัด ต้องฉันน้ำทีละหยด แสบท้องทรมานมาก
ต่อมาลูกศิษย์คือ นายเทียบนอง บุญนาค แวะมาเยี่ยม บอกว่ามียาผีบอก
ให้นำเกลือ ๓ กำ ไข่ไก่ ๑๕ ฟอง โดยใช้เฉพาะไข่แดง นำมาใส่หม้อดิน
ต้มจนเป็นเกลือสตุ แล้วให้เริ่มฉันทีละช้อน
แล้วดื่มน้ำตาม เมื่อหลวงพ่อฉัน พอเกลือตกถึงท้องแล้ว
รู้สึกปวดแสบปวดร้อนมากจนสลบ
พอฟื้นขึ้นมาอีกที ปรากฏว่า อาการปวดท้องได้หายเป็นปลิดทิ้ง
และฉันอาหารได้ตามปกติ

ดอกไม้