กรรมที่ต้องชดใช้ (เฉลา ขำวงษ์)

ตอบเมื่อ: 21 ก.ย. 2005, 6:05 pm

กรรมที่ต้องชดใช้
โดย เฉลา ขำวงษ์

ดิฉันมีอาชีพรับราชการครู อยู่โรงเรียนกระทุ่มราย อำเภอเมือง จังหวัดอ่างทอง ไม่ไกลกับวัดอัมพวันเท่าไร แต่ไม่มีโอกาสได้มาปฏิบัติธรรม มีแต่ฟังธรรมจากท่านทางโทรทัศน์บ้าง จากเทปบ้าง อ่านหนังสือของท่านบ้าง และเมื่อครั้งที่บิดาของดิฉันป่วยหนัก ดิฉันได้มีโอกาสสวดมนต์บทพาหุงมหากา ดิฉันได้รับบทสวดมนต์เป็นลายมือของญาติผู้ป่วยที่ไปรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลอ่างทอง เมื่อบิดาเสียชีวิตได้ไม่นาน สามีของดิฉันก็เสียชีวิตอีกคนหนึ่งระยะเวลาห่างกันเพียง ๑ ปี ตลอดเวลาที่บุคคลทั้งสองป่วยด้วยโรคมะเร็ง ดิฉันดูแลปรนนิบัติอย่างดี พร้อมกันนั้นก็สวดมนต์ไปเรื่อยๆ เท่าที่โอกาสจะอำนวย สวดพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ และพาหุงบางครั้งก็สวดคาถาชินบัญชรบ้าง

หลังจากทำศพสามีแล้ว ตัวดิฉันเองก็แทบจะป่วยตายไปด้วย แต่เมื่อมีลูกต้องดูแลอีก ๒ คน ดิฉันจึงต้องหางานพิเศษทำ ดิฉันไปธุรกิจขายตรงกับบริษัทแห่งหนึ่ง ดิฉันทำมาค้าขึ้นได้ใช้หนี้สิน ซื้อรถยนต์ป้ายแดง ซื้อบ้าน และมีโอกาสไปต่างประเทศหลายประเทศ เที่ยวเมืองไทยเกือบทั่ว ได้ไปเป็นนักจัดรายการวิทยุหลายสถานี จนมีคนรู้จักดิฉันมากมาย ดิฉันเชื่อว่าเกิดจากอานิสงส์ของการทำความดี และสวดมนต์ไหว้พระ ใส่บาตรเกือบทุกวัน ยิ่งให้ยิ่งได้

ต่อมา ดิฉันได้มีโอกาสเข้ามาปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน หลังจากที่กลับมาอยู่บ้านได้ประมาณเดือนเศษๆ ก็ประสบอุบัติเหตุ น้ำมันร้อนๆ ในกระทะที่ทอดปลาอยู่หกราดมือ และแขนทั้ง ๒ ข้าง อาการปวดแสบปวดร้อนนั้นสุดที่จะบรรยายได้ มันทรมานมาก ดิฉันปฐมพยาบาลตัวเอง แล้วพันผ้าไว้เพราะร้อนและปวดมาก ดิฉันขึ้นไปห้องพระ อาราธนาพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญ ขอบารมีจากท่านขอให้แผ่เมตตาช่วยดิฉันด้วย สวดมนต์ก็ผิดๆ ถูกๆ เปิดหนังสือสวดมนต์ใหม่ สวดพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ สวดคาถาชินบัญชร อาราธนาหลวงพ่อโต ช่วยอีก ก็ยังปวดและร้อนเหลือเกิน อธิฐานจิตขอคาถาดับพิษไฟจากหลวงพ่อ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในห้องพระ

เมื่อเปิดหนังสือคู่มือชาวพุทธของหลวงพ่อที่แจก ก็พบคาถาดับพิษไข้ แต่ดิฉันขอดับพิษไฟ คือบทที่ว่า "อมอัคคี คงคานัง ระงับดับหาย สวาหะ" ดิฉันก็ว่าไปเป่าไปเรื่อยๆ ประมาณ ๑ ชั่วโมงเศษ ดิฉันสบายขึ้น และคืนนั้นนอนหลับสนิท อาจจะเป็นเพราะกำลังใจส่วนหนึ่ง และความมีสมาธิมากขึ้น และมาหยุดคิดว่ากรรมนี้เราต้องใช้เขาแล้วนะ เพราะว่าสมัยสาวๆทำกับข้าวเสร็จเคยสาดน้ำร้อนถูกสุนัขใต้ถุนบ้านบ่อยๆ เขาก็คงเจ็บปวดแบบนี้เหมือนกัน เขาถูกน้ำร้อน เราถูกน้ำมัน ใช้ทั้งต้นทั้งดอกเลย ดิฉันคิดถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญว่า ท่านเองบวชเรียนมีบุญบารมีขนาดนี้ ท่านยังต้องใช้กรรมเลย ก็แล้วเราล่ะเป็นใครถึงจะหนีกรรมพ้น ก็เลยไม่ทุกข์ทรมานและกระวนกระวายเกินไป

เมื่อรักษาแผลน้ำมันลวกแล้ว ประมาณเดือนเศษๆ ดิฉันก็ฝันเห็นหลวงพ่อจรัญ พอตื่นขึ้นก็มาคิดว่า ทำไมเราเห็นหลวงพ่อนะ ท่านมาเพื่อจะบอกอะไรหรือว่าให้เราดีใจที่ได้ชดใช้หนี้กรรมไปส่วนหนึ่งแล้ว เราน่าจะไปวัดอัมพวันอีก อย่างน้อยก็จะได้ไปปฏิบัติธรรมเพื่อแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรบ้าง ไม่รู้ว่าเราทำอะไรไว้ และเขาจะมาทวงเราเมื่อไรอีก จะช้าหรือเร็วไม่ทราบได้ ต้องไปสะสมบุญไว้ก่อน

คราวนี้ตั้งใจเต็มที่ ไม่พูดกับใคร ปฏิบัติจริงๆ ได้ศีล ๘ พร้อมกับกินเจ และก็ดีเกินคาดจริงๆ จิตใจสงบ และมีสมาธิมากกว่าที่ผ่านมา

กลับจากวัดได้ประมาณสัปดาห์เศษๆ ดิฉันก็เกิดอุบัติเหตุครั้งใหญ่อีกจนได้ คือ ถูกรถชน เป็นอุบัติเหตุที่ไม่น่าจะเกิด รถของดิฉันเองเคยขับเอง แต่วันนั้นคนอื่นขับ ดิฉันออกมานั่งกระบะท้ายรถกับครูที่สอนโรงเรียนเดียวกัน ให้อาจารย์ใหญ่และผู้อาวุโสนั่งหน้าแทน รถชนกัน ดิฉันกระเด็นตกจากรถสลบอยู่กลางถนน และสลบไปนานเป็นชั่วโมง เมื่อ ดิฉันรู้สึกตัวพยาบาลได้ใส่ท่อยางปัสสาวะเสร็จเรียบร้อยแล้ว ยังคิดว่าเราโชคดีที่หมดสติไป เมื่อเขานำไปเอ็กซ์เรย์และสอดสายยางเข้าท่อปัสสาวะ เพราะตอนนั้นถ้ารู้สึกตัว คงจะเจ็บปวดมาก เนื่องจากว่าดิฉันกระดูกซี่โครงหลังซี่ที่ ๒-๓-๔ หัก และกระดูกสันหลังข้อที่ ๗ ยุบตัว กระดูกไหปลาร้าหักและหลุด ในท้องก็นิ่มไปหมด ไม่ทราบว่าตับหรือไตเป็นอย่างไรบ้าง

ส่วนที่ศีรษะก็เป็นก้อน บวมปูดขึ้นมา เกรงจะมีอาการเลือดคั่งในสมอง ต้องเตรียมผ่าตัดฉุกเฉิน งดน้ำงดอาหาร คืนนั้นดิฉันขยับตัวไม่ได้เลย ทรมานมาก แต่ก็คิดว่าเราต้องใช้กรรมอีกแล้ว ก็เริ่มสวดมนต์อีก บทพุทธคุณ ธรรมคุณ และสังฆคุณ ส่วนบทพาหุงมหากาจำไม่ได้ สวดไปหลับๆ ตื่นๆเพราะฤทธิ์ยาด้วย หรือแรงจากการตกรถลงมาด้วยก็ไม่ทราบ ทำให้หลับไปได้ เมื่อถึงเวลาหมอมาตรวจตอนเช้าปรากฏว่า อาการที่หมอกลัวจะไม่มีเลย เหลืออยู่อย่างเดียวคืออาการทางสมอง ต้องรอ ๒๔ ชั่วโมงก่อน แขนขาไม่ชา ขยับได้ตามปรกติ ระหว่างนั้นดิฉันมาทบทวนดูว่า ก่อนที่จะหมดสติไปนั้นดิฉันเห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญ ท่านนั่งสมาธิอยู่ ใจยังคิดอยู่ว่าเรามาวัดอัมพวันกันหรือไงนะ แต่ก็จำได้เลือนรางเต็มที่

สิ่งที่เกิดนี้เป็นไปตามกรรมที่กำหนดไว้ ดิฉันคงต้องชดใช้กรรมด้วย เพราะเมื่อ ๒ ปี ที่แล้วดิฉันได้ขับรถชนรถกระบะคันหนึ่งตกถนน มีคนเจ็บ ๔ คน เจ็บไม่มากนัก แต่ ๑ ใน ๔ คนนั้นเป็นผู้หญิงคนหนึ่งไหปลาร้าหัก แต่เขาไม่ได้นอนโรงพยาบาล เพราะไม่หนักมากอะไร ส่วนดิฉันคงต้องใช้เขาทั้งต้นทั้งดอก ต้องผ่าตัดไหปลาร้าใช้เหล็กเชื่อม

ดิฉันเข้าผ่าตัดที่โรงพยาบาลอ่างทอง โดยนายแพทย์พยางค์ เมฆกระจ่าง เมื่อ ๑๘ ธันวาคม ๒๕๔๖ อยู่พักรักษาตัวในโรงพยาบาล ๗ วันเท่านั้น ก็กลับมาพักผ่อนที่บ้านได้ ดิฉันสวดมนต์เสมอพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ แม้แต่เวลาเข้าห้องผ่าตัดก็สวดในใจตลอดเวลา ดิฉันไม่เจ็บปวดไม่กระวนกระวายมากมายเพราะคิดว่าเราใช้กรรม ยิ่งใช้เร็วก็หมดเร็วเหมือนที่ใช้หนี้เขา และเมื่อวันที่ ๒๔มกราคม ๒๕๔๗ ดิฉันก็เข้ามาปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันอีก ผ่าตัดได้ครึ่งเดือนเท่านั้นเอง ดิฉันคิดว่าปีใหม่แล้วชีวิตคงจะดีขึ้น กรรมต่างๆ ก็ทยอยชดใช้เขาไป และคงไม่มีอะไรที่จะหนักหนาสาหัสกว่านี้อีกแล้ว

อุบัติเหตุครั้งนี้ นอกจากเจ็บตัวแล้ว ดิฉันยังต้องสูญเสียเงินในกระเป๋าหลายพันบาท และโทรศัพท์มือถืออีก ๑ เครื่อง แต่ดิฉันปลงตกว่า เราคงเคยไปเอาเงินใครเขามา แล้วเขามาเอาคืน

มีคนถามดิฉันหลายคนว่า ทำไมไปปฏิบัติธรรมมาแล้ว จึงมีแต่เรื่องเจ็บตัว เสียเงินเสียทอง ทำไมบุญไม่ช่วยล่ะ ดิฉันคิดว่าจริงๆ แล้ว บุญน่ะช่วยเราคือ ใช้ให้เราใช้หนี้กรรมเขาให้ไวขึ้น จะได้หมดเร็วๆ เหมือนเราเป็นหนี้เขาอยู่ ถ้าไม่ใช้เก็บไว้นานๆก็มีดอกเยอะแยะ เมื่อเราค้าขายได้กำไรมาก็รีบใช้หนี้เขาไป เหมือนเรามาสร้างบุญสร้างกุศล คงจะช่วยให้เราหมดหนี้กรรมไวขึ้น จะได้สบาย ทำอะไรก็จะดีไปทุกอย่าง และถ้าไม่ได้มาปฏิบัติธรรมเราอาจจะพบกับอะไรที่มันหนักหนากว่านี้ก็ได้ ใครจะรู้ ทำหนักให้เป็นเบา จากเรื่องใหญ่ก็เล็กลง ดิฉันคิดว่าปีใหม่ได้มาปฏิบัติธรรมกับหลวงพ่อ ก็น่าจะเป็นนิมิตหมายที่ดี ได้มีโอกาสทำบุญสะสมไว้ใช้ในวันข้างหน้า ดิฉันคิดว่าต่อไปนี้คงพบแต่สิ่งที่ดีๆ มีความสุข ปราศจากโรคภัยอันตรายทั้งปวง แล้วชีวิตของดิฉันคงดีขึ้นเป็นลำดับ ทำมาหากินก็เจริญรุ่งเรือง มีโชคมีลาภตามคำให้พรของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ

ดิฉันขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพพลานามัยที่แข็งแรงและสมบูรณ์ มีอายุยั่งยืนนาน เป็นที่พึ่งของพุทธศาสนิกชนสืบไป

............................................................

คัดลอกจาก:
หนังสือกฎแห่งกรรม เล่มที่ ๑๘
วัดอัมพวัน อ.พรหมบุรี จ.สิงห์บุรี
http://www.jarun.org/