อาศัยกิเลสบำเพ็ญบารมี (สมเด็จพระสังฆราช)

ตอบเมื่อ: 14 ก.ค.2006, 1:23 pm

อาศัยกิเลสบำเพ็ญบารมี
และแม้ว่าเวลาบังเกิดกิเลสขึ้น
เช่นเกิดราคะความติดใจยินดี
โทสะความโกรธแค้นขัดเคือง
โมหะความหลง
หรือเกิดความโลภอยากได้
เกิดตัณหาความดิ้นรนทะยานอยากต่างๆ
ก็ปฏิบัติระงับใจตัวเอง
มั่นคงอยู่ในศีล
ที่จะไม่ประพฤติละเมิดไปตามอำนาจของกิเลส
เว้นจากการฆ่าการทำร้ายเขาได้
เว้นจากการลักขโมยเขาได้
เว้นจากประพฤติผิดประเพณีในทางกามได้
เว้นจากพูดเท็จได้
เว้นจากน้ำเมา
คือสุราเมรัยอันเป็นฐานของความประมาทได้เป็นต้น

คือแปลว่าเว้นใจตัวเองได้
เว้นกิเลสในใจของตัวเองได้
มีความอดทนเอาไว้ ไม่ปล่อยกิเลสออกไป
ให้เป็นกรรมที่เป็นบาปเป็นอกุศล
เบียดเบียนตนเองและผู้อื่นให้เดือดร้อน
ประกอบด้วยใช้สติ ใช้ปัญญา ใช้ความอดทน
วางใจลงไปให้เป็นอุเบกขาให้ได้
คือ ทำตนมัธยัสถ์เป็นกลาง
ไม่ยอมให้ฝ่ายยินดีหรือยินร้ายดึงเอาไป
ดังนี้ก็เป็นการบำเพ็ญบารมี
เวลาโกรธขึ้นมาก็ปฏิบัติดับโกรธให้ได้
ก็เป็นการบำเพ็ญบารมีกันอย่างหนึ่งๆ
โลภอะไรขึ้นมาเมื่อเป็นสิ่งที่ไม่สมควรก็ปฏิบัติดับโลภได้

ดับได้ทีหนึ่งก็เป็นการเพิ่มบารมีขึ้นทีหนึ่ง
เพราะฉะนั้น จึงสามารถที่จะบำเพ็ญบารมี
หรือความดีได้ในทุกโอกาส
ได้ในทุกขณะ ได้ในทุกสถานที่

... สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ...

สาธุ

ผู้เยี่ยมชม

โมทนาครับ สาธุ..

ตอบเมื่อ: 29 ม.ค. 2012, 4:37 pm