สุดจนปัญญา จะทำอย่างไรดี รู้ว่าผิดศิลข้อ 3 หดหู่และละอายใจมา

ผู้เยี่ยมชม

ดิฉันมีความทุกข์เหลือเกิน ที่ต้อง ผิดศีลข้อ3 ต้องเป็นเมีย(อีกคน) ของคนที่ดิฉันรักที่สุด ดิฉันเกิดความทุกข์ใจมากหดหู่ละอายใจ อยากหนีไปให้พ้น สงสารและรู้สึกสังเวชตัวเอง เพราะดิฉันปฎิบัติธรรมไปด้วยมีครูบาอาจารย์รู้สึกว่าร่างกายนี้มันแปดเปื้อนเหลือเกิน เพราะคำว่ารักที่ดิฉันไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย จากผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเค้ามีครอบครัวแล้ว ไม่มีเจตนาที่จะทำให้ครอบครัวเค้าเดือดร้อน แย่งเค้ามาเป็นของตัวเอง

และธรรม ที่ดิฉันปฎิบัติอยู่แค่ศิล ข้อ3 ฉันยังปกพร่อง มันทรมาณและทุกข์ใจอย่างแสนสาหัส ดิฉันรู้สึกเจ็บปวด ไร้ค่า ร่างกายไม่สะอาด ทุกข์มากค่ะ แนะนำด้วยค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

ตราบใดที่ยังมีกาม ไม่เห็นโทษของกามแม้จะปฏิบัติธรรมก็ไม่สำรวมอินทรีย์ย่อมทำผิดได้

ตอบเมื่อ: 19 ก.ย. 2005, 1:31 pm

http://www.dhammajak.net/webboard/show.php?Category=dhammajak&No=1255

http://www.dhammajak.net/webboard/show.php?Category=dhammajak&No=1260

http://www.dhammajak.net/webboard/show.php?Category=dhammajak&No=670

http://www.dhammajak.net/webboard/show.php?Category=dhammajak&No=1262

ผู้เยี่ยมชม

อดีตคือสิ่งที่ผ่านไปแล้วแก้ไขไม่ได้ปัจจุบันและอนาคตแก้ไขเปลี่ยนแปลงได้

ในเมื่อรู้ว่าผิดแล้วคิดว่าจะทำอีกไหม ตอบคำถามนี้ให้ได้ก่อนแล้วค่อยวางแผนว่าจะทำอย่างไรต่อไป "สัมมัปปธาน 4 " คือ 1.เพียรระวังไม่ให้บาปเกิดขึ้น 2. เพียรละบาปที่เกิดขึ้นแล้ว 3. เพียรทำกุศลให้เกิดขึ้น 4 . เพียรทำกุศลที่เกิดขึ้นแล้วให้เจริญยิ่งขึ้น

ผู้เยี่ยมชม

ขอบคุณ คุณสุรพงษ์มากที่ให้ข้อเสนอแนะค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

ความผิดความชั่วใดที่ทำไปแล้วมันก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว คนที่จะรักษาศีล 5 ได้บริสุทธิ์ก็มีแต่ระดับพระโสดาบันขึ้นไปแล้วเท่านั้น พวกเรายังเป็นปุถุชนอยู่ ขอให้เริ่มต้นใหม่เอาความผิดนี้เป็นบทเรียน ไม่มีคำว่าสายเกินไป และอย่าไปคิดถึงเรื่องนี้ให้มากเกินไปเพราะจะเป็นการเพิ่มกำลังบาปให้มากขึ้นนะครับ

ผู้เยี่ยมชม

อย่าไปคิดมากค่ะหากเรารู้แล้วควรละเลิกลดหรืองด ขาดกามไม่ตายแต่ใจต้องสุขค่ะคนเราอยู่ด้วยความรักน่ะดีแต่มิใช่ครอบครองค่ะ ผิดศีลข้อ3 ตามความเห็นส่วนตัว คิดว่ามันจะนำมาอีกหลายข้อ ดังนั้นเมื่อรู้ตัวว่าผิดแล้วก็เลิกซะและมองให้ออกนะค่ะว่าอันร่างกายอีกไม่นานก็คล้ายกัน เน่าเปื่อย ลงทุกวันก็จบสิ้น เค้ามีครอบครัวอยู่แล้ว เราก็ควรตัดใจ หากก้าวเดินต่อไปรังแต่จำทำให้อยู่ในกองทุกข์เพราะเค้าคนนั้นไม่ทุกข์กับเราหรอกค่ะ ตัวเราต่างหากที่ทุกข์เพราะเราไม่ได้อย่างใจที่เราอยากได้ เป็นกำลังใจน่ะค่ะ สิ่งที่ผ่านมาคืออดีต ปัจจุบันค่ะต้องทำปัจจุบันให้ถูกต้อง อนาคตก็จะดีเอง หากปัจจุบันไม่ถูกต้องอนาคตไม่ต้องพูดถึงค่ะไปไม่ได้แน่

ตอบเมื่อ: 20 ก.ย. 2005, 12:08 am

เห็นด้วยกับคุณสุรพงษ์

อดีตคือบทเรียนของปัจจุบัน

ปัจจุบันเป็นบทเรียนของอนาคต

ตอบเมื่อ: 20 ก.ย. 2005, 6:23 am

ปฏิบัติ ปฏิบัติ

ผู้เยี่ยมชม

ตอนนี้ ใจสงบมากขึ้น นั่งสมาธิ และค่อยๆๆพิจารณา สลัดความทุกข์ทิ้ง เลือกหนทางที่ถุกต้องอยุ่ค่ะ ขอบพระคุณ ทุกท่าน ที่ให้กำลังใจ

ผู้เยี่ยมชม

ไม่เป็นไรครับ อย่าเสียใจนมที่หกไปแล้ว ลุยสร้างสมบุญบารมีต่อไปครับ

อันได้ชื่อว่าคนนั้น ไม่มีโลกที่ไม่เคยผิดพลาด

ผู้เยี่ยมชม

</font> ใจเย็น

ผู้เยี่ยมชม

ยิ่งกำหนด ตัดที่จิต ยิ่งทรมาณมาก เหมือนคอย ตามมาหลอกหลอน แต่ต้องทำให้ได้ แม้หัวใจตอนนี้มันแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี ก้อต้องทำให้ได้

ผู้เยี่ยมชม

ช่วยกรุณาบอกรายละเอียดความรู้สึกทุกข์ที่มีอยู่หน่อยได้ไหมครับ ว่าเป็นเช่นไรและทำไมจึงต้องเป็นเช่นนั้น เพื่อที่จะสาวหาสาเหตุว่าทุกข์ที่เกิดนี้ขึ้นขณะนี้เกิดจากกิเลสตัวใดกันแน่

ผู้เยี่ยมชม

เหตุการณ์นี้ดูจะยากมาก ในการตัดใจที่จะเลิกคบกับผู้ชายที่มีครอบครัวแล้ว แต่ก็ต้องพยายามนะค๊ะ เพื่อรักษาศีลให้บริสุทธิ์อยู่เสมอ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปเถอะค่ะ แต่ขอให้วันนี้ดีกว่าเมื่อวานนี้ แล้วแสงสว่างแห่งความพยายามรักษาศีลนี้แหละ จะช่วยคุณเองโดยคุณไม่รู้ตัว

ผู้เยี่ยมชม

การกำหนดตัดความคิดคงจะสำเร็จยากครับ ข้อแนะนำกรณีนี้คุณต้องใช้อุบายในการรักษาศีลของภิกษุมาประยุกต์ช่วย เช่นไม่พบกับบุคคลคนนั้นอีก ไม่ติดต่อพูดคุยใด ๆทั้งสิ้น หรืออย่างน้อยการพบปะพูดคุยต้องมีบุคคลที่ 3 ร่วมอยู่ด้วยเสมอ แล้วค่อย ๆ ทำตัวให้ห่างจนไม่ได้พบกันอีกเลย หากิจกรรมหรืองานทำให้ตลอดเวลาเมื่อกายไม่ว่าง จิตก็จะไม่ว่างไปคิด แล้วให้เวลาค่อย ๆรักษาแผลใจ ช่วงนี้ใจจะคิดอย่างไรก็ปล่อยไปเถอะครับ ขอให้เรารู้ตัวเวลาคิดว่าคิดอะไรอยู่ การจะห้ามความคิดเป็นสิ่งที่ยากยิ่ง ต้องใช้ความพยายามมาก

เมื่อเราตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรแล้ว ดำเนินชีวิตตามที่วางแผนแล้ว ช่วงที่คิดถึงเรื่องนี้ก็ให้ใช้"สติ"นั้นมาตามดูลมหายใจว่าเข้าหรือออกในทุกอิริยาบถ

หวังว่าความสงบจะมีแก่คุณ "เมื่อแผ่นน้ำโดนกระทบ ผิวน้ำย่อมกระเพื่อม ถ้าไม่มีการกระทบซ้ำ ไม่ช้าย่อมสงบนิ่งได้เหมือนเดิม "

ผู้เยี่ยมชม

ต้อง ร่วมงานเจอเค้าทุกวันค่ะ เคยบอกเลิกกับเค้าหาเหตุมาอ้างว่าเรามีคนใหม่แล้ว..พอไปเจอเค้าที่ทำงาน เราก้อวิ่งหนีออกมาจากที่ทำงานเลย เมื่อเจอเค้า มันเจ็บปวดจริงๆๆ เวลาทำงานต้องเจอหน้ากันจังๆๆ ทรมาณมากค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

เปลี่ยนงานใหม่ จะได้ไม่ต้องเจอกัน เคยได้ยินคำว่า เสียทรัพย์เพื่อรักษาอวัยวะ เสียอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต เสียชีวิตเพื่อรักษาธรรมไหมครับ ถ้าคุณยังอยู่ในสิ่งแวดล้อมอย่างเดิมและจิตใจไม่เข้มแข็งพอ คงจะตัดได้ลำบากมาก และจะก่อให้เกิดการละเมิดศีลข้ออื่น ๆได้อีกมาก ช่วงนี้อย่าอยู่กันสองต่อสอง พูดจาเฉพาะเรื่องงาน และค่อย ๆ หางานใหม่ หาพระมาห้อยคอไว้สักองค์ ถ้าได้หลวงพ่อสติจะยิ่งดี ไม่ต้องวิ่งหนีเมื่อเจอกัน ควบคุมสติสัมปชัญญะของตัวเองไว้ให้ดี หวังว่าจะประสบความสำเร็จ

ผู้เยี่ยมชม

เป็นกำลังใจให้ค่ะ สำหรับเรื่องนี้ พระพุทธองค์ทรงสอนให้ชักสะพานเสีย... ให้มีความสุขนะคะ

ตอบเมื่อ: 06 ต.ค.2005, 6:09 pm

เห็นใจครับขอเป็นกำลังใจให้นะครับ